Geplaatst op: 18-07-2018

Eerste steen – nieuwe Antoniusgebouw

PRIMUS LAPIS POSITUS EST IN DIE FESTO SANCTI ANTONII 13 JUNI 2018.

De eerste steen is gelegd op de feestdag van Sint Antonius 13 juni 2018.

Overweging bij de eerste steenlegging op 12 juni 2018

Dierbare parochianen, geachte gasten in ons midden,

Twee aan twee  Middeleeuwen

Jezus roept leerlingen en zendt ze vervolgens met een blijde boodschap twee aan twee de wereld in. Op die lange tijdslijn, op die grote tijdbalk, staan wij. We vormen een kleine schakel in een heel lange en heel oude keten. Het rooms-katholieke geloofsleven in Coevorden is oud. Ja, heel oud en bijzonder taai. Al in de Middeleeuwen was er sprake van katholiek geloofsleven in de vesting Coevorden. Waar nu de katholieke begraafplaats is aan de Looweg, stond in lang vervlogen tijden een katholieke kapel. In het centrum van de stad -  op de plek waar nu de Hervormde Kerk staat - stond ooit een katholieke kerk. Dit Godshuis was gewijd aan de H. Maria. Na de Reformatie raakten de katholieken hun gebouwen kwijt en ook het recht om hun geloof in alle vrijheid te beleven.

Ondergronds en onder water

De katholieken gingen een paar eeuwen onder water en ondergronds. Maar het vuur van ons blijde geloof blijft branden. Onder andere op de boerderij van de familie Stroeve op Holthone. Onze katholieke voorouders kwamen daar in het geheim bij elkaar. Ze werden geholpen door volgelingen van de H. Franciscus van Assisi. Vanuit Amsterdam en Megen, een plaatsje aan de Maas, werden de broeders er op uitgezonden. Verkleed als kooplieden met een kist waarin een altaar en een tabernakel verborgen zat, gingen ze op pad. Ze vierden de H. Mis en bedienden de andere sacramenten. (In 2014 hebben we met een fakkeloptocht deze bijzondere periode doen herleven. Convalesco was er toen ook bij. Ze zongen in het duister van de nacht “Gij die mijn bevrijding bewerkt, op U vertrouw ik en (‘k) ken geen angst.”)

Kerkhuis en kerkje

In 1787 komt er weer een pastoor in Coevorden. Een woning op de hoek van de Sallandsestraat en de Wilhelminasingel wordt tot ´kerkhuis´ omgebouwd en in gebruik genomen op 13 juni 1790. Nota bene op het feest van de H. Antonius. In 1818 – dat is precies 200 jaar geleden – wordt dit ´kerkhuis´ omgebouwd tot een echt kerkje met een torentje. Een gedenksteen uit dat kerkje is nu gemetseld in de buitenmuur van de nieuwe parochiezaal.[1] Op 13 juni 1825 op het feest van de H. Antonius krijgt het kerkje zelfs een echte klok. Het kerkje werd spoedig te klein. Veertig jaar later - in 1858 - werd dit kerkje vergroot en verfraaid. Een tweede, mooie gedenksteen getuigt van deze verbetering.[2]

[1] Opschrift “Ik zal uw huis binnengaan (Ps. 65 v 13)” Ook wel psalm 66. Eigenlijk: “Met brandoffers zal ik uw huis binnengaan.”

[2] Op de steen staan de namen van pastoor F. Schreurs en van de kerkmeesters J. Bruins en H.C.A. Pieck

St.-Antoniusgebouw

De katholieke geloofsgemeenschap had een halve eeuw later opnieuw meer ruimte nodig. De huidige Willibrorduskerk kwam in 1914 gereed. In 1933/34 - twintig jaar later - verrees op de plek van het oude kerkje een prachtig verenigingsgebouw.[3] In dat verenigingsgebouw bruiste het van de activiteiten. Er was een bibliotheek, een naaischool, een kleuterschool, beneden- en bovenzalen. De Jacdo, de Macdo, de Vincentiusvereniging, de verkenners en de gidsen kwamen er samen. De grote zaal wordt als gymzaal gebruikt. Er waren toneel-, revue- en instuifavonden. Er werd veelvuldig feest gevierd en er werd gedanst op muziek van de Sunny Boys. Het blijde roomse geloof wordt op allerlei manieren gevierd.

[3] Op de eerste steen staat PRIMUM LAPIDEM POSUIT Fr. Pad. BOUTERS O.F.M. PAROCHUS 20 OCT. 1933

Vertaald vanuit het Latijn: “Op 20 oktober 1933 legde pastoor P. Bouters o.f.m.  de eerste steen.

Jaren zestig–zeventig  

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen er grote, wereldwijde veranderingen op gang. Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) wilde op deze ontwikkelingen inspelen. Er veranderde van alles en nog wat. Ook in Coevorden was dat te merken. De Willibrorduskerk onderging in de jaren zestig en zeventig aan de binnenkant een aantal ingrijpende verbouwingen. Er werd van alles en nog wat vernieuwd, soms vernield en vervolgens in de jaren tachtig weer gedeeltelijk hersteld.

Nieuwe pastorie en zaal

Ondertussen was in 1978 het verenigingsgebouw verkocht. Het kwam jaren lang leeg te staan. Uiteindelijk werd het in 1986 afgebroken. In 1988 verrees een appartementencomplex met daarin een kleine parochiezaal en een appartement voor de pastoor. Het tij leek echter te keren. In 1994 verrees aan de St. Jansstraat een nieuwe pastorie. Rond het eeuwfeest van de Willibrorduskerk werden de plannen om een nieuwe parochiezaal te gaan bouwen, steeds concreter. In de week van 7 november 2017, het feest van onze patroon, de H. Willibrordus, werd er serieus begonnen met de bouw. En dan zijn we dan nu in 2018 aanbeland. Moment om de zogenaamde eerste steen te onthullen op de vooravond van een bijzonder feestelijke dag. We verlaten de kerk straks twee aan twee. We worden erop uitgezonden - net als de eerste leerlingen en allen die ons voorgingen   – om de blijde boodschap en ons mooie, katholieke geloof in de wereld uit te dragen.

Geloofd zij Jezus Christus – in alle eeuwigheid. Amen.