Geplaatst op: 22-05-2019

De tijd tussen Pasen en Pinksteren, de Paastijd, is een bijzondere periode in het kerkelijk jaar. De Paastijd kent maar liefst vijftig dagen van toeleven naar het feest van Pinksteren. ‘Gekomen is uw lieve mei, Maria, en op het veld een bloemensprei’, zo vertelt ons een oud Marialied. Het is voorjaar, alles komt tot groei en bloei.

Vanwege de terreurdreiging heeft de aartsbisschop van Colombo in Sri Lanka gelijk na Pasen de rooms-katholieke geestelijken opgedragen om de kerken gesloten te houden. Er wordt geen eucharistie gevierd. Dit naar aanleiding van de aanslagen gepleegd door terroristen op Eerste Paasdag. De Kerk aldaar is in haar hart geraakt. Katholieken zijn plotseling gedoemd om ondergronds en in het geheim samen te komen. In de kuststad Negombo is een avondklok ingesteld.

Wij, in onze Immanuelparochie, hebben heel vanzelfsprekend, in alle open- en vrijheid de Goede Week en het Paasfeest mogen vieren. ‘Alleluja, heft nu de blijde toon’. De Paasgezangen werden in onze kerken van harte gezongen. Het was een Zalig Pasen in onze parochie.

Stelt u zich eens voor dat onze bisschop zou moeten besluiten om de kerken in ons bisdom gesloten te houden in verband met terreurdreiging. Geen vieringen in het weekend, ook niet door de week. Zou dat zomaar kunnen gebeuren? Er heerste in Sri Lanka toch ook vrede? Sri Lanka was tot nu toe een aantrekkelijk land voor toeristen. Een land in ‘pais en vree’.

Bovenstaande en zoveel andere brandhaarden in Europa en in de rest van de wereld baren u en mij grote zorgen. Eenmaal vrede betekent niet altijd vrede. Haat zaaien, minachten, ongegronde beschuldigingen, ontwikkelingen die ingaan tegen de geest van het evangelie zijn bittere werkelijkheid. Afschuwelijk! Het mag ons niet onverschillig maken.

De Dodenherdenking, 4 mei op de Dam, het Bevrijdingsconcert 5 mei op de Amstel, zijn er niet zomaar. Wij vierden gelijktijdig, frank en vrij, de Derde Zondag van Pasen.

Moge de vrede in Sri Lanka terugkeren opdat ook daar in vrijheid Pinksteren gevierd kan worden.                                      

Frans J.M. Wielens, diaken