Geplaatst op: 10-07-2024

De Rozenkrans

De laatste puntjes op de i voor dit artikel zet ik op 1 oktober 2024. Het begin van de tweede Mariamaand of Rozenkransmaand. De andere Mariamaand is natuurlijk mei.

Een tijd waarin, ook in onze parochie, meer aandacht is voor het gebed met Maria, het bidden van de rozenkrans.

Iets persoonlijks: uw diaken is geboren in 1978. Ik was 7 jaar toen paus Johannes Paulus II Nederland bezocht, in 1985. Ook het jaar van mijn Eerste Heilige Communie maar dat ter zijde. Ik herinner mij nog heel goed dat er in die dagen een lied te horen was op radio en TV: Popie Jopie. Eigenlijk een -voor de paus, Kerk en katholieken- beledigend lied. Mijn vader ergerde zich er vreselijk aan. Maar zelfs op onze rooms-katholieke basisschool werd dit lied op toneel ten uitvoer gebracht en iedereen lachen en meedoen…Het was een tijd waarin de Kerk, ook in onze streken, behoorlijk in beroering was.

In onze parochiekerk waren de eucharistievieringen heel eenvoudig:

geen misdienaars, geen Latijn, nooit wierook, moderne kazuifels, ingewikkelde teksten uit de Bijbel maar weglaten, veel liederen van Huub Oosterhuis, een lekker koekje voor de kinderen die nog geen Communie hadden gedaan (zo zielig dat de kleinsten niets krijgen…echt waar) en de Mariadevotie bestond niet. De Mariadevotie was iets van mijn vader (geboren 1946) en bij oma thuis. Twee verschillende werelden, allebei katholiek. De ‘moderne’ kerk zonder Maria en de ‘traditionele’ kerk van oma met veel Maria, veel Latijn en jaarlijks op bedevaart naar Kevelaer. In mijn jeugd kon ik deze twee werelden moeilijk met elkaar in verband brengen. We zijn toch één Kerk? Als mijn oma de rozenkrans begon te bidden stond dat ver af van die kerk waar wij wekelijks kwamen. De eerlijkheid gebied te zeggen dat de manier waarop de rozenkrans gebeden werd mij niet aansprak. Het leek op een opdreunen van dezelfde gebedjes, er kwam geen einde aan. Waar was dit nu goed voor?

De waardering voor de rozenkrans is pas veel later gekomen. Kort voor ik naar de theologieopleiding vertrok in Utrecht reed er een bus door Nederland. Een bus met allerlei katholieke devotionalia aan boord. Deze bus deed ook onze woonplaats aan. Nieuwsgierig als ik was begon ik een praatje met één van de medewerkers. Hij vroeg mij om om 12 uur de rozenkrans mee te bidden, daar midden op het Sint Plechelmusplein. Toch maar

niet…De medewerker van de bus was zo aardig mij een boekje over de rozenkrans mee te geven. De inhoud hiervan heeft mijn kijk op dit gebed totaal veranderd. Het bidden van de rozenkrans vraagt om een zeker innerlijke rust als je er aan begint. De teksten die gebeden worden komen allemaal uit de Bijbel of de traditie van onze Kerk. Een kruisteken, geloofsbelijdenis, Onze Vader, Eer aan de Vader en vervolgens de woorden die de aartsengel Gabriël aan Maria zegt: Wees gegroet Maria. En telkens worden deze gebeden begeleid door een geheim uit het leven van Jezus. De rozenkrans is zowel een methode om te bidden als te mediteren. Het is ook een methode om het leven van Jezus te overwegen.

Kan het zijn dat de rozenkrans de laatste jaren weer wat (her)ontdekt wordt? Ik hoop het!

Zoals ik ook hoop en bid dat we weer eens wat vaker de Bijbel gaan lezen.

Diaken Niek Nijhuis